Wisława Szymborska: Nieobecność (lengyel)
Wisława Szymborska
Niewiele brakowało,
a moja matka mogłaby poślubić
pana Zbigniewa B. ze Zduńskiej Woli.
I gdyby mieli córkę — nie ja bym nią była.
Może z lepszą pamięcią do imion i twarzy,
i każdej usłyszanej tylko raz melodii.
Bez błędu poznającą który ptak jest który
Ze świetnymi stopniami z fizyki i chemii,
i gorszymi z polskiego,
ale w skrytości pisującą wiersze
od razu dużo ciekawsze od moich.
Niewiele brakowało,
a mój ojciec mógłby w tym samym czasie poślubić
pannę Jadwigę R. z Zakopanego.
I gdyby mieli córkę — nie ja bym nią była.
Może bardziej upartą w stawianiu na swoim.
Bez lęku wskakującą do głębokiej wody.
Skłonną do ulegania emocjom zbiorowym.
Bezustannie widzianą w kilku miejscach na raz,
ale rzadko nad książką, częściej na podwórku,
jak kopie piłkę razem z chłopakami.
Może by obie spotkały się nawet
w tej samej szkole i tej samej klasie.
Ale żadna z nich para,
żadne pokrewieństwo,
a na grupowym zdjęciu daleko od siebie.
Dziewczynki, stańcie tutaj
— wołałby fotograf —
te niższe z przodu, te wyższe za nimi.
I ładnie się uśmiechnąć, kiedy zrobię znak.
Tylko jeszcze policzcie,
czy jesteście wszystkie?
— Tak, proszę pana, wszystkie.
*
Wisława Szymborska: Hiány
Nem sok hiányzott,
hogy anyám férjhez menjen
a Zduńska Wola-ból származó Mr. Zbigniew B.-hez.
Ha összeházasodtak volna és lenne egy lányuk – nem bújnék a bőrébe.
Nevek és arcok tekintetében talán jobb lenne a memóriája, mint nekem
és ha egyszer hallana egy dallamot, felismerné,
ahogy azt is hibátlanul tudná,
melyik madár énekel.
A fizikához és a kémiához is remekül értene.
Lengyelből viszont rosszabb lenne nálam,
ám, titokban sokkal érdekesebb verseket írna, mint én.
Nem sok hiányzott,
hogy apám egyszerre házasodjon anyámmal,
ő, Miss Jadwiga R.- t szemelte ki, Zakopanéból.
Ha összeházasodtak volna és lenne egy lányuk – nem bújnék a bőrébe.
Alapvetően makacsabb lenne, mint én,
szorongás nélkül vetné magát akár a legmélyebb vízbe,
kollektív érzelmekre viszont képtelennek mutatkozna.
Könyvet ritkán látnál kezében.
Egyszerre több helyen nyüzsögne,
remekül focizna a srácokkal.
Elképzelem,
voltaképpen gondolatban megtörténhet mindez.
Mondjuk, ugyanabban az iskolában, ugyanabba az osztályba járnánk,
mégse lenne kapcsolat köztünk,
ahogy egy csoportképen is mérhetetlenek a távolságok.
Ha egy fotós például egyszer azt kérné:
– Lányok, ide álljatok,
az alacsonyabbak elöl, a magasabbak mögöttük –,
szépen mosolyognék
és ha arra volna kíváncsi: – Számolj, mindannyian itt vagytok?
Azt válaszolnám:
– Igen uram, senki sem hiányzik.
Hajnal Éva fordítása
Hozzászólások